Ki van meghívva a hajóra?
"...για να αρνηθήτε το θαύμα»."
"Menjetek ezért ki az útkereszteződésekre, s akit csak találtok, hívjátok meg a menyegzőre! A szolgák ki is mentek az utakra és összeszedtek mindenkit, akit csak találtak, jókat, gonoszokat egyaránt. A menyegzős terem megtelt vendégekkel." ( Mt 22,9-10 )
( πορεύεσθε οὖν ἐπὶ τὰς διεξόδους τῶν ὁδῶν, καὶ ὅσους ἐὰν εὕρητε καλέσατε εἰς τοὺς γάμους. καὶ ἐξελθόντες οἱ δοῦλοι ἐκεῖνοι εἰς τὰς ὁδοὺς συνήγαγον πάντας οὓς εὗρον, πονηρούς τε καὶ ἀγαθούς · καὶ ἐπλήσθη ὁ γάμος ἀνακειμένων.
Tehát..., mindenki.
Ez persze egy viharos tengeren cseppet sem szórakoztató elfoglaltság..., inkább munka; a "testvérek" ( ~ Ἀδελφοί ( március elején beszéltünk róla ) ) munkája, - beszélni ( ~ ομιλία ( március végén és április elején beszéltünk róla ) )...; - de legalább nem vagyunk fuldoklók vagy vízihullák.
Kodolányi regényében Philippos, a görög, a Pistis Sophia lejegyzője..., s a gnosztikus irodalom fontos és jellegzetes alakja határozottan válaszol Juda kérdésére:
"- Hát akkor miért kívánja a Mester, hogy hirdessük? Miért vegyül ő is a tömegbe, miért tanítja olyasmire, amit nem érthet?
- Látod, ez is egyszerű. Az éretlen emberben is ott ég a vágy, hogy belépjen a Mennyek Országába. ( Ebben Kodolányinak nincs igaza..., de erre még visszatérünk. ) A sóvárgás, hogy a sivatagból a Városba jusson, a síkságról a Hegyre. Ezt a vágyat, ezt a sóvárgást táplálni kell. A kialudt mécsest meg kell gyújtani bennük, hogy lássanak. Reménység olajával kell megtölteni őket. Hogy miután ittak a kútból, fölüdüljenek s továbbmenjenek a keskeny ösvény s a Hegycsúcs felé. Hogy a csatornából víz áradjon rájuk s gyümölcsöt teremjenek. Hogy megismerjék a Tenger törvényét s ne kötözze őket a földé. Ezért kell hirdetni a Mennyek Országát, s ezért állsz te is a kapuba s mondod, amit mondanod kell.
- Ki fognak nevetni, csúfolnak, talán meg is vernek - aggodalmaskodott Jehuda. - És a lábam is beteg, hogy álljak a nép elé a kapuban?
Egész valója borzadozott a szörnyű feladattól.
- Az egyik sánta, a másik vak, a harmadik süket, a negyedik poklos, az ötödik gutaütött, vagy néma, mit tesz az? Te sem vagy más, mint ők." ( Kodolányi János, Én vagyok, I, 22, 262 )
Találtam erről egy érdekes cikket az interneten Αρχιμ. Αθανάσιος Μισσός tollából, érdemes elolvasni:
"«Είπεν άφρων εν καρδία αυτού˙ ουκ έστι Θεός» ψαλμ. 13, 1
Εκ προοιμίου πρέπει να σημειώσουμε πως άθεος άνθρωπος δεν είναι δυνατόν να υπάρχει. Άρα όταν μιλούμε για αθεΐα ίσως θα ήταν ορθότερο να την αντικαταστήσουμε με την λέξη «απιστία». Δηλαδή η αποδοχή των όσων υποστηρίζει η αθεΐα ως ιδεολογικό ρεύμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από την δήλωση άρνησης των όσων διδάσκει η Εκκλησία.
Αντίθεση προς την πίστη (απιστία) και σύνταξη με μίαν άλλη «πίστη» αφού είναι παντελώς αδύνατη η χρήση αντικειμενικών αποδείξεων ώστε να τεθεί ένα σοβαρό έρεισμα για την στήριξη των θέσεων των όσων αρνούνται την ύπαρξη του Θεού (αθέων ή απίστων).
Η παραπάνω παράγραφος βέβαια, θα μπορούσε αβίαστα και αβασάνιστα να χαρακτηριστεί από οποιονδήποτε κακόβουλο πολέμιο ή απερίσκεπτο αδιάφορο, ως μία σαθρή Χριστιανική απολογητική.
Τα γεγονότα όμως μιλούν από μόνα τους. Αρκεί κανείς να ρίξει μια σύντομη ερευνητική ματιά στις δογματίζουσες θέσεις των πρωτεργατών και θιασωτών της «αθεΐας».
Οπωσδήποτε θα αναγκασθεί να αναφωνήσει- όποιος σέβεται τον εαυτό του- μαζί με τον Ιερό Αυγουστίνο: «Ω, άπιστοι, δεν είσθε δύσπιστοι. Είσθε οι πλέον εύπιστοι! Δέχεσθε τα πιο απίθανα, τα πιο παράλογα, τα πιο αντιφατικά, για να αρνηθήτε το θαύμα».
Αν και αυτό δεν αρκεί να πείσει όποιον με θέρμη υποστηρίζει τον αθεϊσμό- απιστία (και όταν λέμε «να πείσει» δεν εννοούμε να αποδεχθεί ως Πίστη τον Χριστιανισμό, αλλά θέλουμε αδελφικά να τον ωθήσουμε να «σοβαρευτεί» κάπως αναζητώντας με σύνεση κάποιο άλλο ιδεολογικό ή φιλοσοφικό ρεύμα ή καλύτερα την ΑΛΗΘΕΙΑ) προτείνουμε να κοιτάξει την κατάντια των αθεϊστικών ολοκληρωτικών καθεστώτων ανά τον κόσμο, τα οποία ή κατεδαφίστηκαν ως χάρτινοι πύργοι ή άλλαξαν τακτική προσπαθώντας να διατηρηθούν στη ζωή.
Ίσως όμως και πάλι ο άπιστος να προτείνει την απιστία του. Πριν κλείσουμε το σύντομο εισαγωγικό αυτό κείμενο του προτείνουμε να μην εθελοτυφλεί αλλά να σκεφτεί το τέλος όσων με όμοιο τρόπο υποστήριξαν την αθεΐα˙ τέλος οικτρό, παράνοια, παραφροσύνη, απώλεια…
Και από την άλλη αντιπαραθέτουμε τους λαμπρούς αστέρες της Εκκλησίας μας, τους Αγίους που με όλη τους την καρδιά αγάπησαν τον Χριστό και δοξάζονται αιωνίως." ( Αρχιμ. Αθανάσιος Μισσός, Αθεΐα – Απιστία, https://www.askitikon.eu/agiologio/ofelima-psychis/53676/athe%ce%90a-apistia-2/ )
...για να αρνηθήτε το θαύμα».
Nincsenek megjegyzések:
Megjegyzés küldése